No właśnie – miary sukcesu łatwo opisać i ocenić. A porażki? Tu sytuacja jest nieco bardziej skomplikowana.
Bo istnieją sytuacje, w których Klient ocenia przedsięwzięcia jako sukces – otrzymał produkt zgodny z wymaganiami i jakością, na czas i w budżecie, który na to przewidział.
Ale Wykonawca tej realizacji przepalił znacznie więcej pracy, niż planował. Osiągnął mniejszą marżę, niż zakładał, może nawet stratę. Więc dla niego ten sam projekt to porażka. To samo zadanie, a jednak różne oceny.
Inna sytuacja – Wykonawca realizuje przedsięwzięcie na czas, otrzymuje ustalone wynagrodzenie, zakres też wydaje się ok, bo przecież były odbiory i projekt się zamyka. Ale jednocześnie wiadomo, że Sponsor projektu po stronie Klienta lub jego interesariusze nie są w pełni zadowoleni z produktu, jaki otrzymali.
Może inaczej go rozumieli i przewidywali, może zmieniły się ich wymagania, ale ramy kontraktu nie pozwoliły na zmiany w trakcie realizacji. Zatem tutaj to Wykonawca osiągnął sukces projektowy, Klient nie do końca.
A co w sytuacji, kiedy naruszono w realizacji jeden z wierzchołków „trójkąta projektowego”, ale Klient jest wysoce zadowolony z końcowego efektu. Sukces to czy porażka?
Jeszcze inna perspektywa oceny to Organizacja/Zespół. Bo bywa tak (dobrą okazją do takiego badania są lessons learned projektu), że z punktu widzenia Organizacji projekt nie osiągnął zakładanych celów czy parametrów, ale zespoły realizujące uważają, że wykonały wszystko należycie, adresują ewentualne problemy i ich skutki poza własną odpowiedzialność.
Podsumowując: Może właśnie dlatego tak niska jest statystyka dotycząca „udanych” projektów. Bo ich ocena ma wiele miar i perspektyw.
Nie ma za to wątpliwości, że lepiej robić projekty udane, niż kończące się porażką. Ale jeśli już tak się stanie, to wyciągajmy, chociaż z tego lekcję, wynośmy z tego doświadczenia na przyszłość.
